วันจันทร์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ผมชอบ word นี้ น่ะ

บางช่วงบางวันหลังตื่นนอน ผมมีอาการเจ็บส้นตีน เดินเหินเจ็บจี๊ด อาการอาจหายไปในเวลาไม่กี่นาที หรืออาจอยู่นานเป็นวันๆ หมอบอกว่าอาการนี้เรียกว่า ‘รองช้ำ’ เกิดจากเส้นสายของขาตึงเกินไป เมื่อยืดเส้นยืดสายหรือบีบนวดท่อนขาให้คลายแล้ว อาการส้นตีนเจ็บก็หายไปเป็นปลิดทิ้งแม้ว่ารองช้ำอย่างไรก็ดีกว่าใจช้ำ แต่หากเป็นบ่อยๆ ก็ไม่สนุกนัก ถึงยามนี้ก็ให้นึกถึงปรัชญาเต๋าที่บอกว่า คนเราไม่นึกถึงตีนเมื่อมันไม่เจ็บคนที่ไม่เคยเจ็บตีนคงไม่มีวันเข้าใจความสำคัญของตีน...
อ้างอิงจาก blog ของ
วินทร์ เลียววาริณ

อาทิตย์นี้ยังแย่อยู่เหมือนเดิม ช่วงนี้รู้สึกตัวได้ว่าใช้สารเคมีเยอะจริงแต่ถ้าไม่ใช้ภาพหลอนต่างๆมันยังคอยหลอกรบกวนจิตใจ..ใจไม่นิ่งเรยต้องใชมันช่วยเพื่อยกระดับจิตใจไปสู่...ใจที่ไม่หวั่นไหว!..
ให้ตายเหอะ!ไม่ชอบเรยที่เป็นอย่างนี้อยากจะควบคุมจิตตัวเองให้ได้จริงๆให้นิ่งตลอดเหมือนน้ำทะเลที่อยู่ใต้คลื่น100โยชสงบนิ่งอย่างนั้นโดยไม่ต้องพึ่งมัน แต่ว่าอาทิตย์นี้มีสสารอย่างอื่นมาช่วยเสริมเข้าไปอีก สสารที่ว่ามันคือ.............................เห็ดลองดูว่ามันจะเป็นไงม่ะ....++++

ไม่มีความคิดเห็น: